ตอบ - การช่วยไม่ว่าจะเป็นการช่วยอะไรนะครับ กับใคร
พระพุทธเจ้าตรัสว่าเป็นบุญเสมอ
คือวัดเอาจากตัวความอยากช่วยนั่นแหละ
ว่ามันเป็นกุศล ตัวนั้นแหละที่มันเป็นบุญของจริงนะครับ
พระพุทธเจ้าตรัสอย่างนี้ครับว่า ถ้าอยากรู้ว่าบุญเป็นยังไงก็ขอให้ดูเถอะ
กระทั่งว่าคุณล้างจานเสร็จนะแล้วสาดน้ำล้างจานลงท่อน้ำทิ้ง
คือปกติคนจะไม่คิดอะไรใช่ไหม แต่ถ้าหากคิดนิดเดียวนะว่า
เออ น้ำทิ้งตรงนี้ ถ้าหากว่า มันจะไปเป็นประโยชน์กับสัตว์ในน้ำบ้าง
หรือว่าเศษอาหารที่อยู่ติดจานจะไปเป็นประโยชน์กับสัตว์ที่อยู่ในน้ำบ้าง
ด้วยความรู้สึกปลื้มใจแบบนี้ เท่านั้นเป็นบุญแล้ว
การคิดช่วยไม่ว่าจะช่วยใคร มันเป็นบุญอยู่โดยตัวเอง
เพียงแต่ว่ามันจะเป็นบุญคุดหรือบุญที่มีความเบิกบาน
มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคนที่คุณช่วย อันนี้พระพุทธเจ้าก็ตรัสไว้นะครับว่า
มีความกตัญญูหรือไม่กตัญญู มีความอกตัญญูหรือไม่อกตัญญู
มีความเป็นผู้มีศีลหรือไม่มีศีล
มีความเป็นผู้ที่ภาวนาหรือไม่ภาวนา เจริญสติหรือไม่เจริญสติ
อันนี้ก็มีส่วนที่จะไปขยายผล
คนที่เขาเข้ามาแกล้งขอคุณ
ด้วยท่าทางของคนพิการ เป็นใบ้ หรืออะไรต่างๆ นะ
ถ้าเขาไม่ลำบากจริง ถ้าเขามีปัญญา
เขาไม่บากหน้ามาขอความช่วยเหลือคุณหรอก
คุณคิดอย่างนี้ก็แล้วกันว่าคุณกำลังช่วยคนคนหนึ่ง
ที่เขาไม่มีปัญญามากไปกว่านั้น ที่จะต้องบากหน้ามาขอคุณ
มันก็เป็นการช่วยด้วยใจที่อยากจะช่วยแล้วนะ
ใจที่ช่วยด้วยความอยากจะช่วยจริงๆ
ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีการเกี่ยงงอนน่ะแหละ
ตัวนั้นแหละที่เป็นบุญ ตัวนั้นแหละที่มันไม่มีมลทิน
- ดังตฤณวิสัชนา ตอน จะได้บุญหรือไม่ถ้าทำบุญกับขอทานที่แกล้งพิการ -
ที่มา http://bit.ly/15qGOwg
