น้ำในตุ่ม

น้ำในตุ่ม
เมื่อความชั่วทั้งหลายไม่มีในใจเรา โทษทั้งหลายจึงหมดไป
ความเย็นมันก็เกิดขึ้นมา เพราะเรารักษาตัวเอง มันก็เป็นศีลขึ้นมา
มันสงบก็เป็นสมาธิ จิตสงบระงับแล้ว ก็เบิกบานเกิดปัญญา
รู้จักทำจิตของตนให้ผ่องใส อะไรชั่วเราก็ปล่อยไป อะไรผิด เราก็วางไป
พิจารณาวางไป ปล่อยไป คล้าย ๆ กับน้ำในตุ่มนั่นแหละ

เราเอาขันไปตักออกขันหนึ่งแล้วเททิ้ง
ตักมาขันที่สองแล้วก็เททิ้ง ตักแล้วก็เททิ้งอยู่อย่างนั้น
น้ำที่อยู่ในตุ่มมันก็ต้องมีเวลามีโอกาสที่จะแห้งหมดไปได้
จิตที่เข้าไปปฏิบัติ ก็อย่างนั้นเหมือนกัน

ถ้าเราไม่เห็นอย่างนั้น ก็เหมือนตักน้ำใส่แล้วตักออก
ตักใส่แล้วตักออกกัน ก็บุญ ๆ บาป ๆ ผิด ๆ ถูก ๆ ดี ๆ ชั่ว ๆ
เดี๋ยวมันก็สบาย ก็ทุกข์อยู่อย่างนี้