"ผู้ที่สามารถรักษากาย วาจา ใจ ตนให้ดีได้นั้น
ก็คือ “ผู้ที่รักตนอย่างยิ่ง” นั่นเอง
เพราะรักตนอย่างยิ่ง
จึงประพฤติดีปฏิบัติดีเพื่อให้ตนเป็นคนดี
ผู้ที่ถือเอาการได้มากด้วยวิธีต่างๆ ไม่เลือกสุจริต ทุจริต
ไม่ใช่คนรักตนเอง
ผู้ที่มีกิริยาวาจาหยาบคายก้าวร้าว ทิ่มแทงหลอกลวง
ไม่ใช่คนรักตนเอง ไม่ใช่คนที่จะทำให้ตนเองสวัสดีได้
ตรงกันข้ามที่ทำเช่นนั้นเป็นการไม่รักตนเอง
แม้คนจะคิดว่าการที่ทำเพราะไม่รักผู้อื่นก็ตาม
แต่ความจริงแท้เป็นการไม่รักตน
เป็นการทำให้ตนต่ำทราม
เมื่อจะคิดชั่วพูดชั่วทำชั่วเมื่อใด
ขอให้นึกถึงตนเอง นึกว่าตนเป็นที่รักของตน
จึงไม่ควรทำลายตน
เหมือนตนเป็นที่รังเกียจเกลียดชังอย่างยิ่ง
จนถึงต้องทำลายเสีย
การคิดชั่วพูดชั่วทำชั่ว เป็นการทำลายตนอย่างแน่แท้"
ธรรมะสมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
