แสงแห่งความว่าง

แสงกลางวัน นั้นทำให้, ไม่เห็นดาว
เป็นความมืด สีขาว มันเบ่งจ้า
แสงกลางคืน เห็นดาวพร่าง กระจ่างตา
เพราะเหตุว่า "แสงบ้า" หลบหน้าไป.

แม้กระนั้น ก็ไม่แรง เท่า "แสงธรรม"
ที่ไม่ขาว ไม่ดำ เป็นแสง "ใส"
เป็นแสงแห่ง "ความว่าง" กระจ่างใจ
จึงส่องให้ เห็นนิพพาน, : อย่าคร้านมอง.

เมื่อจิตว่าง ก็กระจ่าง "ธรรมจักษุ"
เห็นทะลุ เกินไกล ในธรรมผอง
ทั้งเกินกว้าง เกินลึก เกินตรึกตรอง
เชิญท่านลอง สืบแสวง แสง "ว่าง" ดู (เอย).

@~ ธรรมะจากท่านพุทธทาสภิกขุ ~@