ศัตรูของการทำวิปัสสนา.....

   

มีหลายๆคนชอบนั่งสมาธินะ ติดสมาธิหลายคน สมาธิที่ไปเพ่งไปจ้องเนี่ย เป็นศัตรูหมายเลขสอง ของการทำวิปัสสนา ศัตรูหมายเลขหนึ่งเลยคือการขาดสติ ลืมกายลืมใจ ที่ลืมกายลืมใจเพราะส่งจิตออกนอก มัวแต่ไปดู มัวแต่ไปฟัง มัวแต่ไปดมกลิ่น ลิ้มรส มัวแต่รู้สัมผัสทางกาย มัวแต่รู้เรื่องราวที่คิดที่นึกที่ปรุงที่แต่ง ส่งจิตออกนอก นี่ศัตรูหมายเลขหนึ่ง เพราะทำให้รู้กายรู้ใจไม่ได้ ศ้ตรูหมายเลขสองคือการเพ่งกายเพ่งใจ เช่น เรารู้ลมหายใจเราก็เพ่งอยู่ที่ลมหายใจอย่างเดียว ให้จิตนิ่ง วิปัสสนาเนี่ย เราต้องรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง การเพ่งมันทำให้กายผิดความจริง นิ่งผิดความจริง การเพ่งมันทำให้จิตนิ่งผิดความเป็นจริง เพราะฉะนั้นเนี่ย การเพ่ง เรารู้กายรู้ใจจริง แต่รู้ไม่ตรงตามความเป็นจริง* มันเป็นการเข้าไปแทรกแซงกายแทรกแซงใจ นี่คือเป็นศัตรูหมายเลขสอง
ศัตรูหมายเลขหนึ่ง หลงไป-เผลอไป ใจลอยไป แอบไปคิดไปนึก ขณะที่หลงไปนั้น ลืมกายลืมใจ อันนี้ใช้ไม่ได้เลย หลงโลกไปเลย อย่างที่สองไม่ลืมกายลืมใจ แต่เพ่งกายเพ่งใจ กายก็นิ่งๆ ใจก็นิ่งๆ แทนที่จะเห็นกายตามความเป็นจริง เห็นใจตามความเป็นจริง ก็เห็นมันผิดความจริง เพราะเราไปดัดแปลงให้ผิดความจริง
วิปัสสนาเนี่ย ห้ามดัดแปลงนะ กายเป็นอย่างไรให้รู้ว่าเป็นอย่างนั้น จิตเป็นอย่างไรให้รู้ว่าเป็นอย่างนั้น
ถ้าเมื่อไหร่กายเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ จิตเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ นิ่งลูกเดียว ไม่เกิดปัญญา ตัวนี้แหละคือสิ่งที่นักปฏิบัติเกือบร้อยละร้อยติดอยู่ ที่หลวงพ่อกล้าพูดนะ เพราะหลวงพ่อพูดซื่อๆนะ หลวงพ่อเป็นคนที่จิตไว หลวงพ่อเที่ยวตระเวณตามสำนักครูบาอาจารย์ และสำนักต่างๆนี้ เที่ยวไปเยอะมากเลย ไปดูตัวอาจารย์นะ ไม่ได้ไปดูต้วลูกศิษย์หรอก ไปดูว่าเขาภาวนากันอย่างไร
นักปฏิบัติเกือบทั้งหมดเลย เพ่งเอา บังคับกายบังคับใจ เรามีความสำคัญมั่นหมายผิดๆอยู่อย่างหนึ่ง คิดว่าถ้าเราบังคับกายบังคับใจได้แล้ว เราจะเข้าถึงธรรมะ การบังคับกายบังคับใจตัวเองเนี่ย มีชื่อเพราะๆนะ เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค เคยได้ยินใช่มั้ยพวกเข้าวัด หลงเพลินตามกิเลสนี้เรียกว่า กามสุขัลลิกานุโยค นี่คือความสุดโต่งสองด้านที่พระพุทธเจ้าห้าม

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
แสดงธรรมที่สำนักสงฆ์สวนสันติธรรม
บ้านโค้งดารา ศรีราชา ชลบุรี
แสดงธรรมเมื่อ วันพุธที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๐ ก่อนฉันเช้า

ที่มา--dharma.net