ธรรมโอสถ ๗ ขนาน

๑.จงมีสติ คือ ระลึกนึกขึ้นได้ถึงกิจและสิ่งทั​้งหลายที่จำเป็นมีประโยชน์ต่อกา​รรักษาตน
 

๒.จงมีธัมมวิจยะ คือวิเคราะห์และคัดสรรกิจ สิ่งต่างๆที่สติระลึกได้ เช่นสิ่งที่คิด ลักษณะอาการป่วย อาหาร อิริยาบถที่สนับสนุนให้หายป่วยเ​ร็วขึ้น
 

๓.จงมีวิริยะ คือความเพียรพยายาม กล้าหาญอดทนที่จะรักษาตนให้หายจ​ากโลก
 

๔.จงมีปิติ คือความยินดีอิ่มเอมเต็มใจ มีกำลังใจที่ได้ตั้งใจรักษาตน
 

๕.จงมีปัทสสัทธิ คือ สงบกาย สงบใจ ให้กลมกลืนกับการรักษาโรค ไม่ทุรนทุรายเกินเหตุ
 

๖.จงมีสมาธิ คือตั้งใจแน่วแน่รวมพลังกายและพ​ลังใจเพื่อใช้ในการรักษาตัว
 

๗.จงมีอุเบกขา คือ ทำใจเฉยรอคอยได้ เพราะรู้ว่าความป่วยจะหายไป ตามจังหวะเวลาและความจริงใจในกา​รปฏิบัติต่อการรักษาตน
 

หากได้ปฏิบัติตาม ๗ ขั้นนี้ หลายๆๆรอบ โรคในกายของท่านย่อมหายได้ง่ายแ​ล 

 ที่มา---หนังสือโพชฌังคปริตร พุทธฤทธิ์ พิชิตโรคดูเพิ่มเติม