..ศีลนี้เราจะสมาทานหรือไม่สมาทานก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ความสำคัญอยู่ที่การงดเว้นเท่านั้นมันจึงจะเป็นศีล...นี่หากว่าเราจะสมาทานศีลสักวันละพันครั้ง แต่ว่าจิตใจของเราไม่ได้ผูกพันในศีลก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร ศีลไม่ได้มีกับใจเรา
ฉะนั้น..การที่เราจะระงับตัณหาได้ ในอันดับแรกต้องเป็นผู้มีศีลบริสุทธ์คือมีอารมณ์ทรงศีลเป็นปกติธรรมดา ไม่ใช่แต่เฉพาะมานั่งขัดสมาธิหลับตา หรือว่านั่งสมาธิจึงมีศีลบริสุทธิ์ ถ้าเราต้องการศีลบริสุทธิ์เพียงเท่านี้ ก็มีหวังลงนรกแน่นอน วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง เราทำจิตบริสุทธิ์กี่นาที
ฉะนั้น..องค์สมเด็จพระจอมไตรจึงสอนให้ทรงสมาธิ ในด้านศีลานุสติกรรมฐาน คือ ให้จิตใจของเราทรงศีลเป็นอารมณ์ เป็นปรกติ ไอ้การนั่งหลับตา วันละ ๙ ชั่วโมง ๑๐ ชั่วโมงไม่มีความหมาย
ความสำคัญก็มีอยู่ว่า ทุกลมหายใจเข้าออก จิตของเราทรงอยู่ในศีล ...
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
(หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง)
