ความรู้สึกตัวคือสัจธรรมของชีวิต

ความรู้สึกตัวคือสัจธรรมของชีวิต

ความจริงแล้ว.....สัจธรรมไม่ใช่เรื่องลึกหรือตื้นแต่มันคือความจริงที่มีอยู่แล้วในชีวิตของๆทุกคน แต่เรายังไม่ใส่ใจที่จะค้นคว้าศึกษา จึงมองไม่เห็นและไม่เข้าใจถึงการมีอยู่ของสัจธรรมอันสูงสุดนั้น   เหมือนกับเส้นผมบังภูเขาหรือเหมือนดวงตาอยู่บนใบหน้าแต่มองหน้าไม่เห็นหรือคำรหัสของท่านผู้รู้ที่เราได้ยินพูดกันเสมอที่ว่านกมองไม่เห็นฟ้า ปลามองไม่เห็นน้ำ หนอนมองไม่เห็นคูต มนุษย์มองไม่เห็นตัว คนชั่วมองไม่เห็นทุกข์

รูปนามก็คือ ความรู้สึกตัวซื่อๆ ง่ายๆ ตื้นๆ พื้นๆ สดๆ ความรู้สึกตัวปกติ ที่ทุกคน สามารถรู้จักได้โดยไม่ยากเลย เพียงแต่ตั้งจิตไว้กับความรู้สึกแบบนี้ไปให้นานๆ และนานที่สุดเท่าจะนานได้ และให้รู้ให้สัมผัสชัดๆด้วยพยายามตามรู้การเคลื่อนไหวของทุกส่วนของร่างกายและจิตใจไปเรื่อยๆประเดี๋ยวก็จะรู้ขึ้นมาเอง ที่สำคัญให้เห็นและเข้าใจชัดๆ ว่าความรู้สึกตัวที่กำลังสัมผัสนี้คือรูปกับนาม หรือกายกับใจ ความรู้สึกตัวแบบนี้ คือตัวสภาวธรรมที่เกิดมาพร้อมกับชีวิตเราก็เพราะมันอยู่กับเรามาตั้งแต่เกิดนี่แหละเราจึงมองไม่เห็นความสำคัญของมันน้อยคนเหลือเกินที่จะให้สำคัญและความสนใจที่จะรู้

เราทุกคนกลับไปให้ความสำคัญกับความคิดเป็นหลัก ก็เพราะความคิด ดูเสมือนว่า มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ คนทุกคนจึงชอบและให้ความสำคัญ เหมือนที่เราชอบดูหนังไม่ผิดอะไรกันนักชีวิตจริงมีใครบ้างที่จะนั่งดูหนังเรื่องเดียวได้ทั้งวันทั้งคืนไม่มีหรอกวนอกจากคนบ้าแต่คนส่วนใหญ่ก็ชอบประพฤติเช่นนั้น ใช่ไหม? คือชอบคิดเรื่องๆเดิมแบบซ้ำซาก เรื่องอดีตบ้างอนาคตบ้างได้ทั้งปีทั้งชาติกลับไปกลับมาไม่เคยเบื่อถ้าจะว่าไปมันก็บ้ายิ่งกว่าบ้านะแหละ

...หลวงพ่อมหาดิเรกพุทธยานันโท....

Posted via Blogaway