หมาขี้เรื้อน

"""หมาขี้เรื้อน""

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า...
""ภิกษุทั้งหลาย !!
ท่านเห็นไหมว่าเมื่อตอนเย็นวันนี้
หมาป่าตัวหนึ่งมันเดินอยู่ที่นี่ เห็นไหม?

มันจะยืนอยู่มันก็เป็นทุกข์
มันจะวิ่งไปมันก็เป็นทุกข์
มันจะนั่งอยู่ก็เป็นทุกข์

มันจะนอนอยู่ก็เป็นทุกข์
เข้าไปในโพรงไม้มันก็เป็นทุกข์
จะเข้าไปอยู่ในถ้ำก็ไม่สบาย มันก็เป็นทุกข์

เพราะ...
มันเห็นว่าการยืนอยู่นี้ไม่ดี
การนั่งไม่ดี
การนอนไม่ดี
พุ่มไม้นี้ไม่ดี
โพรงไม้นี้ไม่ดี
ถ้ำนี้ไม่ดี
มันก็วิ่งอยู่ตลอดเวลานั้น

ความเป็นจริงหมาป่าตัวนั้นมันเป็นขี้เรื้อน...
มันไม่ใช่เป็นเพราะพุ่มไม้ หรือโพรงไม้หรือถ้ำ
หรือการยืน การเดิน การนั่ง การนอน มันไม่สบายเพราะมันเป็นขี้เรื้อน""

พระภิกษุทั้งหลายนี้ก็เหมือนกัน...
ความไม่สบายนั้นคือ ความเห็นผิดที่มีอยู่ ไปยึดธรรมที่มีพิษไว้มันก็เดือดร้อน ไม่สำรวมอินทรีย์ทั้งหลาย แล้วก็ไปโทษแต่สิ่งอื่น ไม่รู้เรื่องของเจ้าของเอง

ไปอยู่วัดหนองป่าพงก็ไม่สบาย..
ไปอยู่อเมริกาก็ไม่สบาย
ไปอยู่กรุงลอนดอนก็ไม่สบาย
ไปอยู่วัดป่าบุ่งหวายก็ไม่สบาย
ไปอยู่ทุก ๆ สาขาก็ไม่สบาย ที่ไหนก็ไม่สบาย

นี่ก็คือความเห็นผิดนั้นยังมีอยู่ในตัวเรานั่นเอง..
มีความเห็นผิด ยังไปยึดมั่นถือมั่นในธรรมอันมีพิษไว้ในใจของเราอยู่ อยู่ที่ไหนก็ไม่สบายทั้งนั้น..
นั่นคือเหมือนกันกับสุนัขนั้น ถ้าหากโรคเรื้อนมันหายแล้ว

มันจะอยู่ที่ไหนมันก็สบาย..
อยู่กลางแจ้งมันก็สบาย อยู่ในป่ามันก็สบายอย่างนี้ ผมนึกอยู่บ่อย ๆ แล้วผมก็นำมาสอนพวกท่านทั้งหลายอยู่เรื่อย
เพราะธรรมตรงนี้มันเป็นประโยชน์มาก

-: หลวงพ่อชา สุภัทโท :-"