Q เจตนาการบวชของฉัน – ตอนที่ ๖ Q
ทีนี้คนไหนต้องการจะไปนิพพาน ก็เป็นของไม่ยาก สัมพเกษี ...ให้เขาคิดเห็นว่าโลกนี้ทั้งโลก ไม่มีอะไรที่เราชอบ ไม่มีอะไรที่เรารัก เราไม่รักอะไร เราไม่ชอบอะไรในโลกนี้ แม้แต่ร่างกายของเราเองเราก็ไม่ชอบไม่รัก เพราะมันเต็มไปด้วยความทุกข์ เต็มไปด้วยความทรมาน แล้วให้ใคร่ครวญหาความจริงในโลก จะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งไม่มีชีวิตก็ตาม มันมีสภาพคงตัวได้ตลอดกาลหรือเปล่า ถ้ามันมีการเปลี่ยนแปลง มีการสลายตัว ก็ถือว่านี่โลกทั้งโลกหาความดีไม่ได้ แล้วก็หันเข้ามาคิดถึงกายของตัวว่า กายของเราเองนี่มันยังจะตายยังจะพัง เรายังจะปรารถนาอะไรภายนอกอีก เราไม่ต้องการ เราจะไปนิพพาน.. เขาคิดเท่านั้นเพียงคืนละ ๑๐ นาทีนะ สัมพเกษีนะ ลูกหลานของเธอทุกคนพ้นนรกหมด พ้นอบายภูมิ อย่างน้อยก็ไปกามาวจรสวรรค์ อย่างกลางก็ไปพรหมโลก อย่างดีก็ไปพระนิพพาน
นี่ท่านว่าไว้อย่างนี้นะ ลูกหลานที่รักทุกคนได้ยินหรือยัง ถ้าได้ยินล่ะก็จำไว้นะ ท่านสั่งสอนแบบนี้เป็นการสั่งสอนแบบง่ายๆ นี่เป็นความดีของพระ ของเทวดา ของพรหมท่านนะลูกหลานจงจำไว้ ถ้าใครเขาว่าฉันดี ใครเขาว่าฉันเป็นผู้วิเศษล่ะก็ อย่าไปคล้อยตามเขานะ อย่าไปคล้อยตามเขา ตัวฉันไม่มีอะไรจริงๆนะ ฉันต้องพึ่งพระ พึ่งเทวดา พึ่งพรหม ทุกอย่าง ตอนนี้ลุงพุฒิแยกเขี้ยวอีก ว่าไงล่ะ แยกเขี้ยวว่าไงพ่อคุณ บอกจริง พูดจริง แล้วไม่จดลงนรกหรือไง ถ้าพูดแบบว่าตัวเองดีจริงๆ ดีเสียคนเดียว เขาจะจดจำไว้ในอเวจีและให้นานเป็นพิเศษเพราะมีบุญบารมีมาก บุญมากที่ไปแข่งบารมีกับพระพุทธเจ้าว่าตัวรู้จริง ลุงพุฒวันนี้ขำๆนะ นั่งยิ้มตลอดวันเลย อารมณ์ดี ว่างหรือไงพ่อคุณ อ้อ..ตอนบ่ายมีงานเรอะ เขาบอกว่าตอนเช้าเขาว่าง ตอนบ่ายมีงาน เขาเลยมานั่งคุม ดีเหมือนกัน
เออ..ลุงเอ๋ย ไอ้ร่างกายนี่มันไม่ค่อยดีนะลุงนะ ให้ข้าตายสบายๆหน่อยนะ เวลาจะตายอย่าให้มันอึดมันจุกมันเสียดมากนักนะ ลูกหลานเขาจะหนักใจ ยังไงๆข้าก็ตายแล้ว มันก็จะต้องตายกันแล้ว ให้มันตายเรียบๆสักหน่อยนะ ลูกหลานเขาจะได้ไม่ดิ้นไม่รน ถ้าเขาเห็นเป็นอะไรมากแล้วใจเขาจะไม่สบาย ว่าไง แกตอบมาว่าไงรู้ไหม บอกเสือกทำกรรมชั่วไว้มากทำไมล่ะ ฮึ! ลองพ่อสิ บอกว่าเสือกทำกรรมชั่วไว้มากทำไม ร่างกายมันก็ถูกทรมาน เอาเป็นอันว่าเจ๊ากันนะ ช่วยได้ก็ช่วยนะ ช่วยไม่ได้ก็ตามใจ แต่พยายามช่วยก็แล้วกันนะ ไอ้เรามันพวกเดียวกัน เออ...ลูกหลาน นี่เวลามันเสียไปมากอีกแล้วซีนี่ ฉันจะเล่าเรื่องของหลวงพ่อปาน นี่มันมากแล้ว เวลามันเข้าไปเยอะแล้ว เอาต่ออีกนิดนะ เรื่องนี้จบกันนะ
ลูกหลานเข้าใจแล้วใช่ไหม จำไว้นะ ทำตามที่พระท่านสั่งนะ ทำแบบสบายๆอย่าลืมนะ เวลาป่วยไข้ไม่สบายไม่ต้องไปนึกถึงอะไรนะ นึกถึงวิมานบนสวรรค์ นึกถึงวิมานบนพรหม นึกถึงพระนิพพาน อย่างใดอย่างหนึ่งก็ตามใจไม่ว่าอะไรหรอก แล้วทุกสิ่งทุกอ่างสิ่งที่เป็นสถานที่อยู่ก็ดี จะเป็นมีทรัพย์สินมากหรือทิพยสมบัติมากก็ดี สิ่งที่เป็นตาทิพย์ หูทิพย์ก็ดี ฉันเอาเงินของลูกหลานมาสร้างไว้ครบแล้วนะ ที่ฉันว่าฉันฟูใจ ฉันดีใจครบ เวลานี้ซื้อเครื่องฟังเสียง เครื่องส่งเสียงง่ายๆเข้ามาอีกเครื่องหนึ่ง ก็เป็นหนี้เขาเหมือนกัน บอกไว้ก่อนนะ ทีหลังถ้าใครเอาสตางค์มาให้ล่ะก็จะขโมยไปใช้หนี้เขาแบบนี้อีกนะ ตานี้มีครบล่ะตามสบายล่ะ แต่อุปกรณ์บางอย่างมันยังไม่ครบนัก ถ้าตึกหลังใหม่ที่จะสร้างหลังใหญ่ ถ้าสร้างขึ้นแล้ว ก็จะซื้ออุปกรณ์มาเสริมที่นั้น มันก็ต้องเพิ่มเงินไปอีก ไม่เป็นไร ไม่ต้องเดือดร้อนนะ เจ้าหนี้เขาไม่เร่ง
อ้างอิง – หนังสือคำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่มที่ ๖๒ หน้า๓๗-๓๙ โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี
