ตะพาบ

 

       ลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้าคนหนึ่งเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลของรัฐบาล(ในต่างจังหวัด)เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งมีโอกาสไปเยี่ยมเยียน หมอน้องชายเล่าเรื่องแปลกๆ ของคนใข้รายหนึ่งให้ฟัง จึงขอเล่าสู่กันฟังต่อ

      โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรงพยาบาลขนาดกลางประจำอำเภอซึ่งมีคนใข้มาก เพราะถ้าเป็นคนที่พอมีฐานะประจำจังหวัด หรือพยาบาลใหญ่ๆในกรุงเ่ทพฯ ฉะนั้นหมอน้องชายจึงต้องรับหน้าที่เป็นทั้งผู้อำนวยการโรงพยาบาล เป็นศัลยเเพทย์ผ่าตัด และแม้กระทั่งเป็นเเพทย์เวร จาำกการสนทนาตอนหนึ่งหมอน้องชายเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่เป็นหมอมาไม่เคยเห็นผู้ป่วยรายใดต้องผ่าตัดทุลักทุเลซ้ำซากแบบนี้เลย สามปีต้่องผ่าตัดห้าครั้ง และแต่ละครั้งหนักหนายิ่งขึ้นทุึกๆครั้ง ผู้ป่วยรายนี้ชื่อ ''นายบุญมา'' 

       ครั้งแรกเข้าโรงพยาบาลก็เพื่อมาทำแผลนิ้วก้อย(นิ้วเท้า) ที่ถูกตะพาบน้ำกัด หมอให้ทายา กินยาแก้ปวด แก้อักเสบ แล้วให้กลับบ้านได้ ดูแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ครึ่งเดือนต่อมานายบุญมากลับมาใหม่ แผลเก่าอักเสบรุนแรงบวมใหญ่ หมอตรวจพบว่าเชื้อโรคกินเข้ากระดูก ถึงขั้นจะต้องตัดนิ้วเท้าทิ้ง เพื่อไม่ให้เน่าลุกลามจนอาจทำให้ถึงกับเสียชีวิตได้ หลังจากนั้นอีกครึ่งปี นายบุญมาไปเที่ยวทะเล เขาก็ถูกตะพาบกัดที่นิ้วเท้าอีก อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนั้น นิ้วเท้าของนายบุญมาซึ่งถูกตะพาบน้ำกัดครั้งที่สองอักเสบบวมภายในเวลาไม่ถึงสองวัน เมื่อฉายเอ็กซเรย์อีกก็พบว่า เชื้อโรคกินเข้าไปถึงกระดูก จึงต้องตัดนิ้วเท้าของเขาไปอีกหนึ่งนิ้ว

      เวลาผ่านไปอีกไม่ถึงหนึ่งปี นายบุญมาก็กลับมาที่โรงพยาบาลอีก ครั้งนี้แผลเ้ก่าทั้งสองแห่งเกิดอักเสบบวมใหญ่ขึ้นมาพร้อมๆกัน  พอเอ็กซเรย์ก็พบว่า แย่แล้ว! เืชื้อโรคแพร่เข้าไปกินกระดูกอย่างรุนแรง ลึกมาก เชื้อโรคนั้นกำลังก่อตัวคล้ายกับมะเร็ง จะต้องตัดฝ่าเท้าออกให้หมด ก่อนที่จะลุึกลามไปก้ันใหญ่ นายบุญมาต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงยี่สิบกว่าวันด้วยสภาพผู้ป่วยอวัยวะด้วน

       วันหนึ่งลูกชายของญาตินายบุญมาอุปสมบท เขาจึงไ่ปช่วยงาน คืนนั้นผู้ร่วมงานบวชนอนค้างที่วัดกันสี่ห้าสิบคน เคราะห์หามยามร้ายของนายบุญมายังไม่จบสิ้น หนูตัวหนึ่งเจาะจงมากัดตรงขาด้วนๆของเขาคนเดียว คนอื่นๆตั้งมากมายก็ไม่เห็นโดนอะไร หนูกัดแล้วก็หนีไป นายบุญมาสะดุ้งตื่นด้วยความเจ็บปวด คนที่นอนอยู่ด้วยกันตกใจกับเสียงร้อง พากันตื่นหมด แผลที่ถูกหนูกัดไม่กว้าง ไม่ลึกนัก แต่มีเลือดซึมออกมาเพียงเล็กน้อย แต่ทุกคนก็พากันตกใจที่อยู่ดีๆ ทำไมจึงมีหนูมากัดคนนอนหลับ เห็นแต่หนูมักจะกัดกินก็เฉพาะศพเท่านั้น หนูไม่นิยมกัดกินคนเป็นๆ นายบุึญมาขวัญเสียเป็นอันมาก เขาถูกเคราะห์กรรมซ้ำเติมจนคิดว่าตนคงจะต้องตายในไม่ช้่า มันทารุณจิตใจตลอดเวลา ไม่นานต่อมาก็เกิดอาการเจ็บคันบริเวณแผลเ่ก่าที่เท้าอีก นายบุญมาจึงรีบไปหาหมอโดยเร็ว ผลการฉายเอ็กซเรย์ครั้ืงนี้ปรากฏว่าเชื้อมะเร็งลามเข้าไปอย่างมาก จำเป็นต้ัองจัดการตัดขาทิ้งทั้งท่อนทิ้งไป หมอน้องชายซึ่งเป็นเจ้าของใข้แปลกใจในชะตากรรมของนายบุญมายิ่งนัก จึงพูดคุยซักถามประวัติอย่างละเอียดอีกครั้งหนึ่ง 

       ได้ความว่า นายบุญมาขายอายุสี่สิบสามปี มีอาชีพเกษตรกรรม และ รับจ้างก่อสร้าง และชอบดืมเหล้าเป็นประจำ ชอบแกล้มเหล้าด้วยปลาน้ำจืด โดยเฉพาะชอบกินเต่า กินตะพาบ นายบุึญมาเคยได้ยินมา และเป็นความเชื่อฝังใจว่าใครกินตะพาบน้ำไ้ด้ถึงยี่สิบตัวแล้ว ตลอดชีวิตจะไม่เป็นโรคไขข้ออักเสบเลย อีกทั้งยังช่วยบำรุงไต นายบุึญมาจึงเพียรหาตะพาบน้ำมาผัดเผ็ดแกล้มเหล้าขาวกิน

      นายบุญมากินตะพาบน้ำมาแล้วไม่ใช่แ่ค่ยี่สิบตัว แต่กินมาเเล้วเป็นเวลาเกือบยี่สิบปี ซึ่งนับไม่ถ้วนว่าที่ผ่านมากินเข้าไปกี่ตัวแล้วกันแน่ นายบุญมาเล่าให้ฟังอีกว่า วันหนึ่งเขาซื้อตะพาบน้ำตัวใหญ่มาจากตลาด 

      ตะพาบน้ำตัวนี้มีน้ำหนักถึงสิบกว่ากิโลกรัม เขาดีใจมาก ตัวใหญ่ๆขนาดนี้ ฆ่ากินทีเีดียวไม่หมด จะต้องค่อยๆกิน ที่บ้านไม่มีตู้ยินให้แช่เก็บได้ จึงต้องค่อยๆผ่อนกินทีละน้อยๆ ตะพาบเป็นสัตว์ที่อายุยืน อดทนมาก ไม่ตายง่ายๆ ไม่ว่าจะถูกขังอยู่ในสภาพใด ก็อดทนสามารถรักษาชีวิตอยู่ได้เป็นปี นายบุึญมาแค่เห็นแก่กิน ไม่นึกถึงว่าตะพาบจะต้องทนทุกข์ทรมาน ต้องเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสอย่างไร ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาตัดเฉีอนเนื้อตะพาบตามส่วนต่างๆ ทีละชิ้นๆ อย่างบรรจงมาปรุงอาหารตามความพอใจ บาดแผลรอบตัวตะพาบ เขาทาปูนแดงที่กินกับหมากเพื่อไม่ให้เนื้อตะพาบเน่า ตะพาบตัวนั้นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นานกว่าครึ่งเดือน จากนั้นนายบุญมาจึงประหารตะพาบเอามากินเป็นมื้อสุดท้าย นายบุญมาพอใจกับวิธีที่ได้กินเนื้อตะพาบเอามากินเป็นมื่อสุดท้าย นายบุญมาพอใจกับวิธีที่ได้กินเนื้อตะพาบเเบบสดๆทุกวัน ผลสรุปประวัติผู้ป่วยที่โรงพยาบาลบัีนทึกไว้ในตอนท้าย มีอยู่ประโยคหนึ่งว่า....เป็นประวัติที่แสดงให้เห็นเหมือนกรรมตามทันอย่างไม่น่าเชื่อ ที่ไม่มีข้อสรุปชัดเจนในทางวิทยาศาสตร์การเเพทย์ปัจจุบัน ซึ่งอยากจะเล่าเอาไ้ว้ตรงนี้  น่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้ผู้คนละบาปได้ดี......

credit -- จากหนังสือ แก้กรรม ทำเองได้

หากต้องการหนังสือสามารถสั่งพิมพ์ได้ที่

พุทธานุภาพ สำนักพิมพ์

Tel : 086 318 3448