ความว่างมีเพื่อสละ มิใช่เพื่อครอบครอง
เพราะการครอบครอง จึงไม่ว่าง
เพราะการสละ จึงไม่ว่าง
การปฏิบัติธรรม ปฏิบัติเพื่อเเสวงหาความว่าง
แต่เมื่อเจอความว่างจากการปฏิบัติ
ต้องสละความว่างแม้นั้นอีก อย่าครอบครองเป็นของเรา
การครอบครองคือการสงวนรักษากลัวหาย กลัวเสื่อม
เมื่อคิดครอบครอง ย่อมทำลายความว่างจิตว่างเสียสิ้น
เมื่อสละความว่าง ความว่าง จึงเเสดงอานุภาพของมันอย่างเต็มที่
นั่นคือความว่างจะช่วยทำลายกิเลส อาสวะ อนุสัย ที่หมักดองนอนเนืองอยู่ในสันดานมาหลายกัปกัลป์
เมื่อเจอความว่าง จงสละ อย่าครอบครอง
