ธรรมะคืออะไร?
คือรูปธรรมและนามธรรม
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส คือวัตถุแห่งกาม ที่ชวนให้รัก ชักให้ใคร่ พาใจให้ไหลหลง ยั่วยวนชวนให้เกิดกิเลสกาม(ในรูปธรรม) ถ้าการรับรู้ของเราทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ถ้าหลงไปรู้สึกยินดียินร้ายเข้า ก็จะเกิดกิเลสกามเป็นความอยาก ถ้ามีมากๆเข้าก็เป็นตัณหาความทะยาน อยากทางใจ(เป็นนามธรรม) จัดเป็นบาปอกุศล ที่ถูกเก็บเอาไว้ในจิตใต้สำนึก ที่ก่อความฟุ้งซ่านได้
จึงต้องประพฤติปฏิบัติธรรมอยู่ในใจ ในการรับรู้ด้วยการตั้งความรู้ระวัง(มีอินทรีย์สังวร)ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ เพื่อเป็นการเฝ้าระวังการรับรู้อยู่ในใจ ด้วยการมีธัมมะภาวนาท่องเอาไว้อยู่ในใจในคำท่องภาวนาว่า(อย่ายินดียินร้าย.อย่าว่าร้ายใคร.อย่าคิดร้ายใคร.) เพื่อเป็นสร้างความรู้ตัว(คือสัมปชัญญะ)เตรียมพร้อมเอาไว้ในใจ อันเป็นเหตุให้สติเกิดรู้สกัดกั้นบาปอกุศลไม่ให้เกิดขึ้นในใจโดยอัตโนมัติ หรือเป็นการรู้ปล่อยวางในบาปอกุศล เมื่อใจมีสติมากเข้าๆ ความสงบสุขก็เกิดขึ้นในใจ เป็นอธิจิต และเกิดอธิศีล รู้ตัวมีสติในการพูดจากับใครๆ ไม่คิดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่คิดค้าขายสิ่งต้องห้ามเช่นยาพิษหรือสิ่งเสพติดใดๆ(เป็นมิจฉาวณิชชา) อย่างไม่ผิดในศีล๕ และเกิดอธิปัญญา เล็งเห็นสิ่งเป็นไปในสภาวธรรม ที่เป็นอริยสัจธรรม ๔ อย่าง จนรู้เห็นความเป็นไปในไตรลักษณ์ ที่เป็นแนวทางแห่งการหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสาร ตามอริยมรรค ดังนี้......
ที่มา -- หลวงพ่ออุดม มหาปุญโญ วัดป่าหนองเลง/fb.com
