ร่างกายมนุษย์มองด้วยตาเเล้วแตกต่าง
แต่เมื่อมองด้วยปัญญาญาณแล้วเป็นเช่นเดียวกัน
นั่นคือดิน น้ำ ไฟ ลม
ไม่มีคน ไม่มีสัดว์ ไม่มีหญิง ไม่มีชาย
เมื่อตัวละครไม่มีแ้ล้ว เรื่องราวละครจะมีไ้ด้อย่างไร
เมื่อเห็นแจ้งในความเป็นธาตุของกายมนุษย์
เรื่องราวในโลกที่ปรากฎแก่ปัญญาก็เป็นโมฆะ
ไม่ควรเป็นที่ตั้งแห่งความรัก ชัง เกลียด โกรธ หวง ห่วง
ที่ยึดมั่น ถือมั่น เพราะหลงผิด
ที่เฝ้าคอยยินดี ยินร้าย เพราะไม่รู้ความจริง
ความตายจะบอกความจริง ความพลัดพรากคือของแน่นอน
ยึดมั่นเพียงใดก็แตกดับ
หวงห่างเพียงใดก็สิ้นสูญ
เกิดมากับความไม่มี ตายไปกับความไร้
