"ความอยากอย่างแรงกล้าที่จะหลุดพ้นหรือรู้แจ้งนั้น จะเป็นความอยากที่ขวางกั้นการหลุดพ้น...พยายามมากเกินไป แต่ขาดปัญญา เป็นการเคียวเข็ญตนเองไปสู่ความทุกข์ยากโดยไม่จำเป็น...เดินทางสายกลาง คือ สงบ วางสุข วางทุกข์ หน้าที่ของเรานั้น ทำเหตุให้ดีที่สุดเท่านั้น ส่วนผลที่จะได้รับเป็นเรื่องของเขา...ถ้าเราดำเนินชีวิตโดยมีการปล่อยวางเช่นนี้แล้วทุกข์ก็ไม่รุมล้อมเรา...จิตของคนตามธรรมชาตินั้นไม่มีความดีใจเสียใจ ที่มีความดีใจเสียใจนั้นไม่ใช่จิต แต่เป็นอารมณ์ที่มาหลอกหลอน จิตก็หลงไปตามอารมณ์โดยไม่รู้ตัว แล้วก็เป็นสุขเป็นทุกข์ไปตามอารมณ์ ผู้ใดตามดูจิต ผู้นั้นจักพ้นจากบ่วงของมาร การกระทำจิตให้สงบนั้น อย่างเพิ่งเข้าใจว่ามาทำวันเดียวหรือสองวันมันจะสงบได้ จะต้องพยายามทำเรื่อย ๆ ไป ให้เห็นความสงบเกิดขึ้นมาต้องพยายามทำให้มาก ทำบ่อย ๆ ยืน เดิน นั่ง นอน ต้องมีสติอยู่เสมอ "
โอวาทพระสุปฏิปันโน...พระโพธิญาณเถร
(หลวงพ่อชา สุภัทโท)
