ขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่าที่สงบ ที่นี่ไม่มีลม ใบไม้จึ่ง.. นิ่ง
เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว จิตก็ทำนองเดียวกับใบไม้
เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว จิตก็ทำนองเดียวกับใบไม้
เมื่อสัมผัสกับอารมณ์มันก็สะเทื อนไปตาม ธรรมชาติ ของจิต
เรายิ่งรู้ธรรมะน้อยเพียงไร ใจก็จะรับความสะเทือนได้มากเพีย งนั้น
...
รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข รู้สึกเป็นทุกข์
...
รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข รู้สึกเป็นทุกข์
ก็ตายด้วยความทุกข์อีก มันจะไหลไปเรื่อย ๆ
cradit--ธรรมะ เบา เบา